Etykieta logistyczna

Symbolika Code-128 jest wykorzystywana do tworzenia kodów kreskowych GS1-128 (opisanych dalej). Kody GS1-128 są szczególnym przypadkiem kodów Code-128. W Code-128 zdefiniowano trzy zestawy znaków (ang. Subset): Zestaw A, Zestaw B, Zestaw C. Zestawy A oraz B przeznaczone są do zapisywania danych innych niż czysto liczbowe (oprócz cyfr zawierają także litery i inne znaki ASCII, jak np. ‘@’, ‘/’, czy ‘%’). Zestaw C przeznaczony jest do kodowania cyfr (dokładniej: par cyfr – stąd posiada dokładnie 100 „znaków”, z których każdy koduje parę cyfr: 00, 01, 02, …, 99). Spośród dostępnych dla Code-128 zestawów, Zestaw C zapewnia najlepsze upakowanie danych, co skutkuje zmniejszeniem długości kodu. Wadą tego zestawu znaków jest możliwość zakodowania tylko ciągów cyfr. Ze względu na wysokie upakowanie danych zaleca się używanie zestawu C tam gdzie to możliwe. W przypadku identyfikatorów zastosowania, które mogą przechowywać wartości numeryczne lub alfanumeryczne (takich jak np. numer partii produkcyjnej, IZ (10), sugerowane jest rozważenie formatu zawierającego wyłącznie cyfry. Zapewni to większe upakowanie danych, co z kolei potencjalnie pozwala na zwiększenie wymiaru modułu symbolu.

Zapytaj o szczegóły

• Kody kreskowe umieszczane na etykietach logistycznych powinny być wykonywane z użyciem symboliki GS1-128. Dawna nazwa tej symboliki to EAN-128.
• Całkowita długość symbolu kodu kreskowego (pojedynczego kodu kreskowego) nie może przekroczyć maksymalnej wartości 165mm (w zależności od kodowanych danych, zmienna długość kodu może być mniejsza lub co najwyżej równa tej wartości; dodatkowym ograniczeniem jest szerokość etykiety logistycznej z uwzględnieniem marginesów).
• Maksymalna ilość znaków w pojedynczym symbolu kodu kreskowego nie może przekraczać 48.
• Minimalna wysokość symbolu kodu kreskowego powinna być równa większej z wartości: 5,0 mm lub 15% szerokości kodu. Dla etykiet logistycznych GS1 zalecana wysokość symbolu kodu kreskowego to 32mm.
• Symbol kodu kreskowego GS1-128 musi obowiązkowo zawierać tzw. „podwójny znak start” na początku kodu kreskowego (znak ten składa się ze znaków: Start A, B lub C oraz znaku FNC1 następujących po sobie). Jest to warunek konieczny rozpoznania kodu jako kodu GS1-128.
• W przypadku identyfikatora zastosowania, którego dane mogą mieć zmienną długość, o ile nie jest on umieszczony na końcu symbolu kodu kreskowego, wymagane jest umieszczenie bezpośrednio po danych tego identyfikatora dodatkowego znaku FNC1 (pełniącego rolę ogranicznika / separatora); jeśli identyfikator zastosowania umieszczony jest na końcu kodu kreskowego znak separatora nie powinien być stosowany.
• Znak FNC1 w symbolu kodu kreskowego GS1-128 pełni dwie funkcje. Określa, że jest to kod kreskowy GS1-128 (jeśli pojawia się na początku kodu) oraz jest wykorzystywany jako separator danych o zmiennej długości (jeśli pojawia się na końcu danych dla pola o zmiennej długości; jak wynika z pkt. 6).
• Kod powinien być wydrukowany z zachowaniem dostatecznej kontrastowości.
• Wymiar „X” symbolu kodu kreskowego (szerokość najwęższego elementu) powinien mieścić się w granicach: 0.495mm – 0.94 mm.
• Przed pierwszą i za ostatnią kreską symbolu kodu kreskowego powinna znajdować się dostatecznie szeroka „cicha strefa” (biały margines) o szerokości co najmniej 10*”X”.
• Pod każdym symbolem kodu kreskowego powinna znajdować się czytelna, tekstowa reprezentacja kodu, z numerami IZ umieszczonymi dla zwiększenia czytelności w nawiasach „(” i „)”. Nawiasy z numerów IZ nie są kodowane w kodzie kreskowym i służą jedynie poprawieniu czytelności reprezentacji tekstowej kodu. Np.: (11)090101 w tekstowej reprezentacji powinno być zakodowane w kodzie kreskowym jako: 11090101.
• Symbole kodu kreskowego powinny być drukowane równolegle do dolnej krawędzi etykiety.

Jeśli masz jakieś pytania, skontaktuj się z nami:

Etykieta logistyczna dzieli się na trzy części: część pierwszą (górną), środkową (drugą) i trzecią (dolną). Zawartość części drugiej i trzeciej podlega standaryzacji i weryfikacji. Zawartość części pierwszej nie jest weryfikowana pod kątem zgodności z GS1. Część druga etykiety logistycznej zawiera tekstową interpretację danych zawartych w kodach kreskowych wraz z odpowiednimi tytułami (nagłówkami) danych. W tytułach danych obowiązkowa jest ich wersja w języku angielskim. Dodatkowa postać w innym języku (np. języku polskim) jest opcjonalna. Wysokość czcionki dla danych powinna być nie mniejsza niż 7mm. Kody kreskowe powinny być umieszczane (wraz z reprezentacją w postaci tekstu, tzw. HRT – ang. human readable text) w części trzeciej. Zalecana szerokość trzyczęściowej etykiety logistycznej to 148mm. Dla etykiety logistycznej zawierającej wyłącznie numer SSCC dopuszcza się szerokość etykiety 105mm. Długość etykiety może być zmienna. Typowo, jeśli konieczne jest zakodowanie większej ilości danych, zalecane jest stosowanie etykiety A5 (148mm x 210mm).

Poniższy przykład etykiety logistycznej mógłby służyć do znakowania palet (jednostek logistycznych) o jednorodnej rodzajowo zawartości (zgrupowanie rodzajowo jednorodne) identyfikowanej numerami GTIN. Oprócz typowych w takiej sytuacji IZ: (00) (obowiązkowy), (02), (37) – ponieważ paleta jest zgrupowaniem, przykład uzupełniono też o: numer partii produkcyjnej zapisany w IZ (10), informację o maksymalnej dacie trwałości w IZ(17) oraz informację o numerze zamówienia zakupu, dla którego jednostka ta została utworzona.

Ogólne zasady dotyczące symboli kodów kreskowych umieszczanych na etykietach logistycznych jednostek handlowych są zgodne z wymaganiami przedstawionymi dla jednostek logistycznych. Symboliką kodu powinno być GS1–128 (FNC1 bezpośrednio po znaku Start), symbol kodu powinien zawierać identyfikatory zastosowań. We wskazanych przypadkach konieczne jest zastosowanie znaku FNC1 jako separatora. Wymiary oraz zawartość etykiety logistycznej GS1 dla jednostek handlowych nie podlegają tak ścisłej standaryzacji jak ma to miejsce w przypadku etykiet logistycznych. Etykieta logistyczna tego rodzaju jest zwykle mniejsza (A6 lub A7, ale można wybrać dowolny inny). Mniejsze wymiary etykiety logistycznej podyktowane są generalnie mniejszymi wymiarami znakowanych jednostek handlowych oraz zwykle mniejszą ilością danych umieszczanych na etykiecie dla jednostki handlowej. Mniejsze rozmiary etykiety mogą być także poparte względami ekonomicznymi (np. kosztem zakupu drukarki kodów kreskowych, etykiet, itp). Zaleca się, aby etykieta była podzielona na trzy części:

• pierwszą, zawierającą opcjonalne logo, adres firmy,
• drugą, zawierającą tekstową interpretację danych zawartych z kodach kreskowych,
• trzecią, zawierającą kody kreskowe.

Przykładowa zawartość etykiety logistycznej dla jednostki handlowej: L.p. Nazwa parametru Opis 1. Indeks towaru Indeks (kod) towaru. 2. Nazwa towaru Nazwa towaru. 3. Rodzaj opakowania (kod jednostki miary) Np. kg (kilogram), KARTON, ZGRZEWKA, SZTUKA, itp. 4. GTIN Pole wymagane, zawiera 14 cyfrowy GTIN. Dla etykiety jednostki handlowej (nie zawierającej SSCC) musi wystąpić z IZ(01). Jeśli IZ(01) rozpoczyna się cyfrą „9” oznacza to zmienną ilość (np. zmienną masę) – patrz punkt następny. 5. Zmienna ilość Dotyczy tylko i wyłącznie jednostek o zmiennej ilości (np. rolka folii, zmienna ilość kg, netto). Występuje w postaci IZ z rodziny IZ(30), IZ(3xxy), gdzie „xx” precyzuje wymiar (jednostkę miary), a „y” określa precyzję (położenie przecinka dziesiętnego) i jest z zakresu 0 – 6. W przykładowej etykiecie, opisanej dalej, jest to IZ(3100) oznaczający masę netto w kilogramach, brak miejsc po przecinku). Musi występować w połączeniu z IZ(01) i GTIN rozpoczynającym się cyfrą „9” 6. Numer partii O ile jest używany – musi wystąpić z IZ(10). 7. Data produkcji O ile jest używana – musi wystąpić z IZ(11). 8. Data ważności (maksymalna data trwałości) O ile jest używana – musi wystąpić z IZ(17).

Może to być np. pojedyncza rolka folii. Dodatkowo zakłada się, iż każda rolka może mieć inną masę netto wyrażoną w kilogramach. Ponieważ mamy tutaj do czynienia ze zmienną masą rolki, numer GTIN (IZ(01)) przypisany jest to „wirtualnej” jednostki 1kg, a dodatkowo musi rozpoczynać się od cyfry „9”. Musi zatem mieć format: 9xxxxxxxxxxxxK (95901234567896).

Uwaga: zawarte w powyższych przykładach dane, w tym: numery GTIN, zawartości, partii, indeksy, daty i inne, mają charaktery wyłącznie przykładowy i nie są związane z żadnymi istniejącymi jednostkami handlowymi. Uwaga: kody kreskowe zawarte w przedstawionych przykładach mogą być nieczytelne i stanowią jedynie element uzupełniający formę graficzną opisywanych etykiet.

NUMER SSCC – IZ (00) SSCC – ang. Serial Shipping Container Code – Numer Seryjny jednostki wysyłkowej – unikalny globalnie numer danej jednostki logistycznej. Numer SSCC stosowany jest do znakowania jednostek logistycznych (palet). Jest to numer 18. cyfrowy i zapewnia on unikalną identyfikację jednostki logistycznej w zakresie globalnym. SSCC składa się (w kolejności) z następujących elementów:

• cyfry uzupełniającej (dowolna cyfra od 0 – 8 – typowo w gestii tworzącego paletę pozostaje jej wykorzystanie; cyfra zwiększa pulę dostępnych numerów SSCC o jeden rząd wielkości; zalecane rozpoczęcie od cyfry 0,
• prefiks organizacji krajowej (na zasadach jak dla numeru GTIN),
• numer jednostki kodującej (na zasadach jak dla numeru GTIN),
• numer kolejny (kolejny numer jednostki logistycznej, palety), cyfra kontrolna,

Przykładowy numer SSCC (dla numeru jednostki kodującej jak w przykładzie dla GTIN): 059006350000000015 gdzie: 0 – cyfra uzupełniająca, 590, to prefiks, 0635 – numer jednostki kodującej (przykład!), 000000001 – numer kolejny jednostki logistycznej (np. palety), 5 – cyfra kontrolna, Numer SSCC umieszczany jest na etykiecie logistycznej zawsze z identyfikatorem zastosowania IZ (00). W/w SSCC będzie kodowany w kodzie kreskowym (z IZ (00)) jako: 00059006350000000015 NUMER GTIN – IZ (01) LUB IZ (02) GTIN™– ang. Global Trade Item Number – Globalny Numer Jednostki Handlowej. GTIN stosowany jest do identyfikowania jednostek handlowych / opakowań zbiorczych. Umieszczony na etykiecie logistycznej powinien posiadać zawsze 14 cyfr. Jeśli w rzeczywistości posiada ich mniej (tak może być dla jego najpopularniejszych krótszych odmian GTIN-13, GTIN-12, GTIN-8), wówczas jest uzupełniany zerami z lewej strony. Numer składa się (w kolejności) z następujących elementów:

• prefiks organizacji krajowej GS1 (590 dla numerów jednostek kodujących zarejestrowanych w GS1 Polska),
• numer jednostki kodującej (numer z puli przyznawanej dostawcy indywidualnie),
• numer kolejny (numer kolejny asortymentu),
• cyfra kontrolna

Przykładowy GTIN-13: 5900635000046 gdzie: 590, to prefiks, 0635 – numer jednostki kodującej (przykład!), 00004 – numer kolejny jednostki handlowej (opakowania), 6 – cyfra kontrolna. Numer GTIN umieszczany jest na etykiecie logistycznej z identyfikatorem zastosowania IZ (01) lub (02) w zależności od rodzaju palety. W/w GTIN-13 będzie kodowany w kodzie kreskowym (z IZ (01)) jako: 0105900635000046 IZ (02) wykorzystywany jest do identyfikowania zawartości jednostek logistycznych będących jednorodnych rodzajowo zgrupowaniem jednostek handlowych, z których każda (na najwyższym identyfikowalnym poziomie pakowania) identyfikowana jest przez GTIN. Tak określony GTIN umieszcza się razem z IZ (02). W przypadku użycia IZ(02) do określenia GTIN zawartości, konieczne jest użycie IZ (37) określającego ilość jednostek handlowych (opakowań) stanowiązych zwartość palety, a identyfikowanych właśnie przez ten GTIN. NUMER GLN GLN to „Globalny numer lokalizacyjny” GS1. Wykorzystywany jest do tworzenia IZ (410), (411), (412), (413), (414), (415). NUMER PARTII (SERII) – IZ (10) Ten identyfikator zastosowania służy do zakodowania numeru partii produkcyjnej / numeru serii jednostek handlowych. Jeśli umieszczony jest na etykiecie logistycznej dotyczy zawartości tak znakowanej jednostki logistycznej. DATY – IZ (11), IZ (13), IZ (15), IZ (17) Daty zapisywane są w kodach GS1-128 zawsze w formacie: RRMMDD. Np. minimalna data trwałości 2009-01-23 zapisana będzie (z IZ 17), jako 17090123. W części środkowej etykiety reprezentacja daty może być inna, przy czym wymagane jest podanie opisu formatu (np. data 2009-01-23 powinna wystąpić z opisem YYYY-MM-DD + ew. wersja polska RRRR-MM-DD).

JEDNOSTKA LOGISTYCZNA – paleta, karton, skrzynia, itp. o dowolnym składzie, utworzona do celów transportu i/lub składowania, znakowana numerem SSCC. Przykład: europaleta z umieszczonym na niej asortymentem.  

JEDNOSTKA HANDLOWA  – opakowanie, typu karton, zgrzewka, słoik, butelka, puszka, itp., co do którego istnieje potrzeba dostępu do z góry określonych informacji i która może być zamawiana, wyceniana lub fakturowana w dowolnym punkcie jakiegokolwiek łańcucha dostaw. Towar. Przykład: zgrzewka 12 opakowań jednostkowych szamponu do włosów.

  PREFIKS ORGANIZACJI KRAJOWEJ GS1 – to trzycyfrowy numer identyfikujący organizację krajową GS1, w której zarejestrowano (która przyznała) numer jednostki kodującej i numer podmiotu gospodarczego. W przypadku jednostek kodujących zarejestrowanych w GS1 Polska jest to prefiks „590”. Należy pamiętać, że prefiks organizacji krajowej nie niesie informacji o kraju pochodzenia danego produktu, a jedynie o kraju, w którym został zarejestrowany numer jednostki kodującej, użyty do oznakowania tego produktu.  

NUMER JEDNOSTKI KODUJĄCEJ – to numer o długości 4 – 7 cyfr, przyznawany przez organizację krajową GS1.  

NUMER PODMIOTU GS1 – to numer o długości 3 – 9 cyfr, przyznawany przez organizację krajową GS1, służący do tworzenia numerów GLN.  

NUMER LOKALIZACJI – numer nadawany przez jednostkę kodującą, który jest częścią numeru GLN jednostki kodującej.  

CYFRA UZUPEŁNIAJĄCA SSCC –  to dowolna (0-9) cyfra, pierwsza z 18-tu cyfr numeru SSCC, nadawana przez jednostkę kodującą.  

CYFRA WSKAŹNIKOWA GTIN – to cyfra, określająca wariant pakowania danego GTIN. Typowo jest to cyfra z zakresu od 0-8. W przypadku, gdy jest to cyfra 9, otrzymuje ona specjalne znaczenie i oznacza, że dany GTIN przeznaczony jest do znakowania towarów o zmiennej ilości i reprezentuje „wirtualną” ilość jednostkową towaru (np. jeden kilogram). W sytuacji towaru o zmiennej ilości dodatkowo wymagane jest użycie któregoś z identyfikatorów zastosowań określającego ilość mierzoną (np. IZ (3101) do oznaczenia masy w kilogramach, z dokładnością do jednego miejsca po przecinku).